Maska që nuk do: Arti i heshtjes dhe fuqisë së padukshme
Në jetë, shpesh gjendemi përballë situatave ku ndiejmë nevojën të tregojmë kush jemi, të mbrojmë të vërtetën tonë dhe të shpalosim inteligjencën. Por, paradoksalisht, jo gjithmonë kjo është zgjidhja më e mençur. Arti i heshtjes na mëson se ndonjëherë është më e fuqishme të qëndrosh i qetë dhe të lejosh kohën të flasë, sesa të harxhosh energji duke bindur ata që nuk duan të kuptojnë.
Kur e vërteta nuk ka veshë për ta dëgjuar
Sa herë kemi dashur të shkatërrojmë një gënjeshtër me argumente? Sa herë kemi tentuar t’i themi dikujt: “E di çfarë po bën”?
E vërteta është se nuk ka kuptim të shpjegosh diçka një personi që nuk dëshiron të dëgjojë. Në këto raste, mençuria qëndron te heshtja. Lejo që ai të jetojë në iluzionin e tij, sepse kjo është fitorja jote e vërtetë.
Arti i të dukurit i dobët për të qenë i fortë
Shpesh, fuqia e padukshme qëndron te strategjia e heshtjes. Të dukesh sikur nuk e di, të lejosh të tjerët të mendojnë se të kanë mashtruar, nuk është dobësi. Përkundrazi, është një strategji psikologjike që të jep pushtet.
Ata që dinë të heshtin në momentin e duhur, janë shpesh më të kthjellët në dhomë. Forca e tyre qëndron në aftësinë për të ruajtur energjinë dhe qetësinë.
Urtësia që vjen nga koha
Tradita filozofike e ka thënë gjithmonë: i urti nuk debaton me injorancën. Ai e di se koha është gjykatësi më i drejtë. Prandaj, heshtja nuk është dorëzim, por një zgjedhje e vetëdijshme për të mos e shpërdoruar energjinë aty ku nuk ka vlerë.
Fuqia e padukshme e heshtjes
Forca e vërtetë nuk është të tregosh gjithmonë se je i zgjuar, por të mos kesh nevojë ta provosh.
- Të heshtësh kur mund të shpërthesh.
- Të buzëqeshësh kur mund të shpërfaqësh zemërim.
- Të lejosh dikë tjetër të mendojë se fitoi, ndërkohë që ti e di të vërtetën.
Ky është arti i fuqisë së padukshme – një armë e brendshme që të jep kontroll mbi veten dhe mbi situatat.
Maska si mbrojtje, jo si gënjeshtër
Të veshësh “maskën e budallait” nuk është shenjë dobësie, por shenjë inteligjence. Është një mënyrë për të mos u përfshirë në beteja të kota, për të ruajtur energjinë dhe për t’i përdorur forcat aty ku kanë vërtet rëndësi.
Në fund, koha është gjykatësi më i drejtë. Ajo do të tregojë gjithmonë se kush ishte i mençuri dhe kush humbi në zhurmë.
Gerhard Dibra une Jam Fuqia Ime
