Kur Vetmia Nuk Është Enigmë, por Liri
Shpesh shoqëria e sheh vetminë si një enigme, si një barrë që duhet shmangur me çdo kusht. Por e vërteta është se vetmia, nëse e jeton dhe e kupton, mund të bëhet një nga dhuratat më të mëdha të jetës. Një njeri që ka kaluar kohë të gjatë vetëm, nuk është më i njëjti. Ai nuk jeton më për të tjerët, nuk e lë më veten të kontrollohet nga tekat dhe zhvatjet e njerëzve përreth. Ai ka mësuar të dëgjojë zërin e vet të brendshëm dhe të gjejë paqe në të.
Paqja që sjell Vetmia
Kur njeriu arrin të ndjejë qetësinë e të qenit vetëm, ai kupton se kjo është një formë e pastër lirie. Paqeja nuk blihet, nuk dhurohet, nuk negociohet – ajo ndërtohet përmes reflektimit dhe përballjes me veten. Dhe një herë që e ke gjetur, nuk e sakrifikon më lehtë për askënd.
Selektiviteti si Mbrojtje
Një njeri që ka mësuar të jetojë në paqe bëhet automatikisht më selektiv. Nuk lejon më këdo në jetën e tij. Nëse dikush nuk sjell vlerë, nuk sjell harmoni dhe respekt, ai qëndron jashtë. Nuk ka më kohë për lojëra, për marrëdhënie të bazuara mbi ego, interes apo manipulim.
Reagimi ndaj Kaosit
Kur ke gjetur paqen tënde të brendshme, e nuhat menjëherë kaosin. Dhe reagimi yt është i thjeshtë: nuk reagon, nuk shpjegon, nuk hyn në debate. Thjesht largohesh. Sepse një njeri që e ka provuar vlerën e qetësisë nuk pranon më të negociojë me trazirat e të tjerëve.
Përfundim
Vetmia e zgjatur nuk është një enigmë, por një mësues i madh. Ajo të mëson të jetosh për veten, të ruash qetësinë, të jesh i fortë dhe selektiv. Një njeri që ka kaluar nëpër këtë rrugëtim nuk është aty për të luajtur – ai është aty për të jetuar më mirë. Dhe kjo është një nga fuqitë më të mëdha që mund të ketë njeriu: aftësia për të mos negociuar kurrë më me kaosin.
Gerhard Dibra une Jam Fuqia Ime
Social
